ในกลุ่ม HEVBTP ผู้ป่วย 32% ถูกรวมกับเนื้อเยื่อหรือความเสียหายของโครงสร้างอื่น ๆ และผู้ป่วย 3 ราย (12%) มีอาการบาดเจ็บที่หลอดเลือดแบบ popliteal ซึ่งต้องได้รับการผ่าตัด
ในทางตรงกันข้าม ผู้ป่วยในกลุ่มที่ไม่ใช่ HEVBTP เพียง 16% เท่านั้นที่มีอาการบาดเจ็บอื่นๆ และมีเพียง 1% เท่านั้นที่ต้องซ่อมแซมหลอดเลือดแบบ poplitealนอกจากนี้ ผู้ป่วย EVBTP 16% มีอาการบาดเจ็บที่เส้นประสาทบริเวณช่องท้องบางส่วนหรือทั้งหมด และ 12% มีอาการช่องน่อง เทียบกับ 8% และ 10% ของกลุ่มควบคุม ตามลำดับ
ระบบการจำแนกการแตกหักของกระดูกหน้าแข้งแบบดั้งเดิม เช่น การจำแนก Schatzker, Moore และ AO/OTA ได้รับการออกแบบมาเพื่อช่วยให้ศัลยแพทย์ระบุการบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องและพัฒนาแผนการรักษาได้
กระดูกหักเหล่านี้มักจัดเป็น AO C และ Schatzker V หรือ VI
อย่างไรก็ตามการจำแนกประเภทนี้อาจมองข้ามลักษณะเฉพาะของกระดูกหักนี้ไป ซึ่งอาจทำให้ผู้ป่วยบางรายมีโรคโดยไม่จำเป็นและมีภาวะแทรกซ้อนทางหลอดเลือดอย่างรุนแรง
กลไกการบาดเจ็บของ HEVBTP นั้นคล้ายคลึงกับการแตกหักของที่ราบสูงหน้าแข้งด้านหน้า ร่วมกับการบาดเจ็บที่ซับซ้อนภายนอกด้านหลัง และการแตกของเอ็นไขว้หลัง
ดังนั้นสำหรับการแตกหักของที่ราบสูงกระดูกหน้าแข้งก่อนวัยควรให้ความสนใจกับการบาดเจ็บที่ด้านหลังข้อเข่า
ในการศึกษานี้ การบาดเจ็บที่อธิบายในกรณีของเรามักจะคล้ายกับการแตกหักจากการกดทับของที่ราบกระดูกหน้าแข้งอย่างไรก็ตาม ตรงกันข้ามกับการบาดเจ็บของเนื้อเยื่ออ่อนของเอ็นไขว้หลังหรือเอ็นไขว้หลัง การบาดเจ็บในกรณีนี้ถือเป็นกระดูกและถือเป็นการแตกหักของความตึงเครียดบนกระดูกเคลื่อนหรือที่ราบด้านข้าง
การระบุรูปแบบการบาดเจ็บเป็นสิ่งที่ช่วยให้ศัลยแพทย์สามารถรักษาผู้ป่วยกระดูกหักได้อย่างเหมาะสมที่สุดการระบุตัวตนทำได้โดยการถ่ายภาพหลายระนาบและเอกซเรย์คอมพิวเตอร์พร้อมกันเพื่อระบุรายละเอียดปลีกย่อยของการบาดเจ็บ
สิ่งสำคัญคือต้องตระหนักถึงความสำคัญของการบาดเจ็บนี้ ซึ่งเป็นอาการบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องที่สำคัญ
มัวร์ตระหนักดีว่าการบาดเจ็บที่กระดูกหน้าแข้งบางประเภทไม่ได้ถูกแยกออกจากกัน แต่เป็นตัวแทนของการบาดเจ็บหลายรูปแบบ ซึ่งรวมถึงการบาดเจ็บที่เส้นเอ็นและเส้นประสาทและหลอดเลือด
ในทำนองเดียวกัน ในการศึกษานี้ พบว่าการแตกหักของกระดูกไบคอนดีลาร์ที่ราบสูง varus และ tibial มีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่สูงขึ้น 32% ของการบาดเจ็บอื่น ๆ รวมถึงการบาดเจ็บของหลอดเลือด popliteal การบาดเจ็บของเส้นประสาทในช่องท้อง และกลุ่มอาการของคอมพาร์ตเมนต์
โดยสรุป การแตกหักของที่ราบสูงเกินและการแตกหักของกระดูกหน้าแข้ง varus bicondylar เป็นรูปแบบเฉพาะของการแตกหักของที่ราบสูงหน้าแข้งคุณสมบัติการถ่ายภาพของโหมดนี้คือ
(1) การสูญเสียความลาดเอียงด้านหลังปกติระหว่างระนาบทัลและพื้นผิวข้อกระดูกหน้าแข้ง
(2) การแตกหักของความตึงเครียดของเยื่อหุ้มสมองส่วนหลัง
(3) การบีบอัดของเยื่อหุ้มสมองส่วนหน้า ความผิดปกติของ varus ในมุมมองของชเวียน
ศัลยแพทย์ควรตระหนักว่าการบาดเจ็บนี้อาจเกิดขึ้นหลังจากกลไกการบาดเจ็บที่ใช้พลังงานต่ำในผู้สูงอายุที่มีอาการบาดเจ็บที่ระบบประสาทค่อนข้างสูงกลยุทธ์การลดขนาดและการตรึงที่อธิบายไว้สามารถใช้เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บประเภทนี้ได้
เวลาโพสต์: May-16-2022